Fietsen en planken

Fietsen in Ghana is nooit meer bang zijn voor- en in het verkeer in Nederland. Voor, achter, links en rechts loopt er wel een persoon of een geit, rijdt er wel een auto of een fiets en allemaal toeteren (of blaten)ze. Het was dan ook een hele uitdaging om "gewoon" even mee te fietsen in het verkeer. Eerste gedachte: ik kom nooit meer heel thuis.

Het was niet ik die niet meer heelhuids thuis kwam. Net toen ik samen met Dionne, een andere vrijwilliger en ons contactpersoon Bash op het dak van een restaurant stond om van het uitzicht te genieten werden er twee jongetjes van een jaar of 5 aangereden door een motorbike. De jongens konden niet meer opstaan en hadden een flinke hoofdwond. Omstanders, 30 man, om de dader heen zodat hij niet weg kon rennen. Na 15 minuten werden de kinderen eindelijk in een taxi gezet met de dader er naast. Die moest de rekeningen gaan betalen. Van binnen kriebelde het bij mij... ambulance? Nekkraag? ABCDE? Mogelijk kans op neurotrauma's? Wondverzorging? Planken?

Morgen werk ik zelf in het ziekenhuis. Eens kijken hoe het er daar aan toe gaat en of het dan ook kriebelt